Liever had ik deze blog niet geschreven. Ik had namelijk gehoopt dat het niet nodig zou zijn mijn toevlucht te zoeken in het schrijven van een kritische onderwijsblog. De situatie van het Nederlands onderwijs maakt het voor mij echter noodzakelijk. Jaar na jaar zie ik waardevolle dingen verdwijnen en afkalven, leerstof uit methoden verdwijnen ten gunste van 'het leuke' en om ruimte te maken voor andere activiteiten (er zijn methoden die nog maar lesstof aanreiken voor 24 weken, zodat de scholen ruimte hebben om andere activiteiten in te plannen, dit alles wel voor dezelfde aanschafprijs). Leraren worden door de media aan de schandpaal genageld. Blijkbaar doet het de kijkcijfers goed, maar het onderwijs wordt regelmatig weggezet als een beroepsgroep die zelf niet meer kan lezen en rekenen. Zonder ranglijstjes en publieke tikken op de vingers zou de doorsnee leerkracht niet meer tot inspirerend lesgeven komen, lijkt men te denken.
Velen zijn mij voorgegaan. Zij hebben hun mening geuit in vakbladen, interviews, maandelijkse uitgaven van de bonden, televisie-uitzendingen, sociale media, zelfs in complete boeken en net als ik nu, in blogs. De indruk bestaat dat beleidsmakers en bestuurders murw zijn voor al deze input. Onderwijs lijkt politiek gezien een departement te zijn om je te profileren. Om de paar jaar staan er nieuwe politici te trappelen om nieuw beleid te maken, hun voetsporen achter te laten en zich goed in de schijnwerpers te zetten. Elk incident in de samenleving wordt uitvergroot in de media, Kamervragen volgen en de politieke beleidsmachine draait weer op volle toeren. Maken de media zich druk om de kijkcijfers, de politici om de kiezer. Ik zie nauwelijks verschil, als het maar scoort.
In Finland zouden leraren bij zo veel overheidsbemoeienis ontslag nemen, omdat ze het gevoel zouden hebben niet meer vertrouwd te worden, blijkt uit een enquête onder de Finse beroepsgroep. Nou, dan heb ik nieuws! De Nederlandse leerkracht heeft datzelfde gevoel. Wij zijn alleen te netjes en voelen ons te verantwoordelijk voor onze leerlingen om de daad bij het woord te voegen. Wellicht overdreven, maar wel waar en daar wordt door beleidsmakers misbruik van gemaakt. Misschien is het wel een teken aan de wand dat er voor meerdere vakken al leraren tekorten zijn en dat lijkt de komende jaren alleen maar groter te worden. Ook eindexamenkandidaten HAVO en VWO voelen zich niet aangetrokken om een lerarenopleiding te kiezen.
Duizenden leraren hopen vergeefs dat het marktgerichte denken in het onderwijs plaats maakt voor het Rijnlandse denken, zodat de docenten hun vak weer terug krijgen. Alle leerkrachten in Nederland hebben minimaal een HBO-opleiding met succes afgerond en zijn bachelor of master. Dit, gecombineerd met ervaring in de klas, maakt ons toch wel méér deskundig dan menig beleidsmaker? In plaats van maximale controle en het voortdurend in twijfel trekken van onze capaciteiten, zou de beroepsgroep van u krediet moeten krijgen. De onvrede in het onderwijs sluimert en wordt steeds groter en sluimerende onvrede komt uiteindelijk een keer tot....Ik geef u een handreiking. Doet u zelf een plezier en neem kennis van de kritiek, schat deze op waarde, geef de beroepsgroep het vertrouwen dat ze verdienen en dan kunnen er mooie dingen in het onderwijs ontstaan. Ik hoop van ganser harte dat u van tijd tot tijd de inhoud van deze blog tot u neemt, deze overdenkt en in uw beleidsplannen laat doorwerken. Pas dan kunt u echt uw voetsporen achterlaten.
Met vriendelijke groet, mede namens vele Nederlandse leraren,
Juffrouw Staal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten